جراحی ترمیم دیواره قدامی و خلفی واژن

جراحی ترمیم دیواره قدامی و خلفی واژن:

ترمیم قدامی و خلفی روش‌های کم تهاجمی هستند که برای اصلاح اندام‌های لگنی که از موقعیت طبیعی خود خارج شده‌اند استفاده می‌شوند.

هنگامی که بافت‌هایی که از اندام‌های لگن حمایت می‌کنند ضعیف، کشیده یا آسیب می‌بینند، مثلاً به دلیل سن یا زایمان، اندام‌ها می‌توانند از جای خود خارج شوند، پایین بیایند و به دیواره‌های واژن فشار بیاورند. این به پرولاپس اندام لگنی معروف است. این اندام های آویزان یک برآمدگی در واژن ایجاد می کنند که باعث فشار، درد، ناراحتی و اختلال در عملکرد ادرار و روده و سایر علائم می شود.

ترمیم قدامی و خلفی برای سفت کردن بافت های حمایت کننده که این اندام ها را در جای خود نگه می دارند، استفاده می شود و موقعیت و عملکرد طبیعی آنها را بازیابی می کند.

ترمیم قدامی برای سفت کردن دیواره جلویی (قدامی) واژن استفاده می شود. زمانی استفاده می شود که مثانه از موقعیت طبیعی خود خارج شده و به سمت جلوی واژن برآمده می شود و باعث افتادگی دیواره جلویی واژن می شود. این وضعیت به نام افتادگی دیواره قدامی، سیستوسل یا افتادگی مثانه شناخته می شود. در حین جراحی، مثانه به موقعیت طبیعی خود رانده می شود و بافت نگهدارنده بین جلوی واژن و مثانه سفت و تقویت می شود. به این روش ترمیم دیواره قدامی واژن یا کولپورافی قدامی نیز گفته می شود.

ترمیم خلفی برای سفت کردن دیواره پشتی (خلفی) واژن استفاده می شود. زمانی استفاده می شود که راست روده از موقعیت طبیعی خود خارج شود و به پشت واژن برآمده شود و باعث افتادگی دیواره پشتی واژن شود که ممکن است منجر به اختلال عملکرد روده شود. این وضعیت به عنوان افتادگی دیواره خلفی، رکتوسل یا رکتوم افتاده شناخته می شود. در طول جراحی، راست روده به موقعیت طبیعی خود رانده می شود و بافت حمایت کننده بین پشت واژن و راست روده سفت و تقویت می شود. به این روش ترمیم دیواره خلفی واژن یا کولپورافی خلفی نیز گفته می شود.

عوارض شایع:

-عفونت، درد، خونریزی، هماتوم، آبسه، آسیب به سیستم ادراری و اندام های لگن، آمفیزم، آمبولی ریه، عوارض ناشی از بیهوشی (گلودرد، تهوع و استفراغ…)، چسبندگی دیواره لگن و شکم، اختلالات ادراری، بستری شدن در بیمارستان ، عود ، انتقال خون ، عمل مجدد ، مرگ