تخمک کشی یا پانکچر یکی از مراحل مهم در فرآیندهای درمان ناباروری است.
تخمک کشی برای جمع‌آوری تخمک‌های بالغ از تخمدان‌ها انجام می‌شود. زنانی که تحت درمان‌هایی مانند لقاح آزمایشگاهی (IVF) قرار دارند، از این روش بهره می‌برند. تخمک‌کشی به پزشکان امکان می‌دهد تخمک‌های با کیفیت را جمع‌آوری کرده و برای لقاح استفاده کنند.
فرآیند تخمک کشی با تحریک تخمدان‌ها آغاز می‌شود. پزشک داروهای هورمونی تجویز می‌کند تا تخمدان‌ها تخمک‌های بیشتری تولید کنند. این داروها معمولاً به صورت تزریق روزانه تجویز می‌شوند. پزشک با آزمایش خون و سونوگرافی، روند رشد تخمک‌ها را نظارت می‌کند. وقتی تخمک‌ها به اندازه کافی رشد کردند، مرحله تخمک‌کشی شروع می‌شود.
در روز تخمک کشی، زن به کلینیک مراجعه می‌کند. پزشک ابتدا بیهوشی سبک یا بی‌حسی موضعی انجام می‌دهد تا زن در طول عمل احساس درد نکند. سپس، با استفاده از یک سوزن نازک و از طریق واژن، به تخمدان‌ها دسترسی پیدا می‌کند. این سوزن به آرامی تخمک‌ها را از تخمدان‌ها خارج می‌کند. عمل تخمک‌کشی معمولاً حدود ۲۰ تا ۳۰ دقیقه طول می‌کشد.
پس از جمع‌آوری تخمک‌ها، پزشک آن‌ها را به آزمایشگاه می‌فرستد. در آزمایشگاه، تخمک‌ها برای استفاده‌های بعدی آماده می‌شوند. تخمک‌های جمع‌آوری شده می‌توانند بلافاصله برای لقاح استفاده شوند یا در شرایط کنترل‌شده فریز شوند.
بعد از تخمک‌کشی، زن ممکن است کمی درد یا ناراحتی احساس کند. این علائم معمولاً خفیف هستند و به سرعت برطرف می‌شوند. پزشک ممکن است داروهای مسکن تجویز کند تا زن راحت‌تر باشد.
تخمک‌کشی یک مرحله حساس و مهم در فرآیند درمان ناباروری است. این روش به زنانی که نیاز به لقاح آزمایشگاهی دارند، کمک می‌کند تا شانس بارداری خود را افزایش دهند. با این روش، تخمک‌های با کیفیت جمع‌آوری و برای لقاح استفاده می‌شوند. این مرحله، یکی از گام‌های مهم در راه رسیدن به بارداری موفق است.